Nieuws
Hier vindt u het laatste nieuws omtrent het Middelburgs Minitheater!
- Details
Ze zijn de Ed en Willem Bever van het Middelburgse Minitheater. Ze slopen geen steden, plunderen geen winkels, maar ze bouwen, verbeteren, vernieuwen en verfijnen. Dit is een ode aan Gerard van der Bliek en Frans Hennekam. Vrijwilligers in coronatijd.
De laatste voorstelling in het Minitheater is meer dan een jaar geleden. Corona heeft de makers en het publiek uit het theater gejaagd. Iedereen is weg. Iedereen? Nee, twee dapperen houden stand en koesteren het theater dat anders ten prooi zou vallen aan de tand des tijds.
Isolatie, veiligheid, elektrisch, tocht, water, vloer, sanitair… Gerard en Frans zijn elke week in het kille, lege Minitheater. Samen zorgen zij ervoor dat de ziel in het theater blijft. De kleedkamer, de vloer, de bar en de zaal blijven ademen dankzij de liefdevolle aandacht van het klussende duo.
Het is het anonieme antwoord op de kuddes onverlaten die afbreken wat anderen met liefde hebben opgebouwd. De vrijwilligers zijn de luchtbel in de oceaan van somberheid. Hun bubbel, vol liefde, aandacht en zorg komt altijd boven. En wij drijven erop.
Het Minitheater wacht op ons, de spelers en makers. Het Minitheater wacht op jullie, het publiek. Straks, als deze waanzin is overgewaaid, is het Minitheater weer de oase van ontroering, passie en vermaak.
Dankzij Gerard en Frans, die als weeskinderen voor het ouderlijk huis zorgen. Zij zijn voor één keer de hoofdrolspelers in het Minitheater.
- Details
Indringend verhaal bij 75 jaar bevrijding
Met ‘’Ik huil mijn vaders tranen’’ van auteur Martine Faber brengt het Middelburgs Theater een indringende eenakter over twee vrouwen uit de naoorlogse generatie. Dochters van vaders die een geschiedenis in de oorlog hebben. De vrouwen kampen nog bijna dagelijks met de gevolgen van de oorlog. Dan gaat het over schuld, schaamte, maar ook over onvoorwaardelijke liefde voor een vader.
In twee paralelle monologen voelen we hun emotie/frustratie.
THEATERVIRUS IN DE WEI
Het leek zo mooi. Een theaterstuk over twee vrouwen van de naoorlogse generatie. Dat zouden we eind april spelen. Vlak voor de dodenherdenking. Totdat alles op slot ging. Alles? Nee, niet alles. Want er is zoiets als het theatervirus. Sterker dan al het andere. Dat leidde tot dit stukje minitheater van Simone Adriaanse en Larissa de Keijzer. Coronaproof geregistreerd op de Cleene Hooge bij Middelburg. Theater omdat het kan. Kijk en laat je ontroeren.
Op 4 mei is het dodenherdenking en op 5 mei viert Nederland 75 jaar bevrijding. In deze eenakter (ong. 25 minuten) wordt stil gestaan bij de gevolgen van de oorlog in de volgende generatie. Het is een universeel verhaal omdat oorlogen - helaas - van alle tijden zijn.
Over mogelijk andere speeldata houden we u op de hoogte via mail, facebook en hier op onze website: www.middelburgsminitheater.nl
Spelers: Simone Adriaanse en Larissa de Keijzer
Regie: Koen Mijnheer
